Ahmet İsvan ”İstanbul’un Halkçı Belediye Başkanı” sergisi
07 Nisan 2021 // 0 YorumBenim için bu fotoğraflar ömrüm boyunca aynı lezzetin izini bulmaya çalıştığım şekerli ekşi limonata ve fındıklı kurabiye kokuyor.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin kreşinde yan yana kaç çocuk dizilir uyurduk hatırlamıyorum ama akşam üzeri öğünündeki limonata ve kurabiyenin kokusunu ve tadını çok net hatırlıyorum. Bir tadın ve kokunun tarifini yapmak o kadar zor ki! Yapsan da anlattığın kişinin seninle aynı lezzette buluşması çok mümkün olmuyor.
Hanımeli bisküvileri ilk çıktığı ve benim de fındıklısını ilk kez yediğim zaman kendimi kreşteki uzun masada oturuyor bulmuştum. Yıllarca paket paket yedim. Valikonağı Çağdaş Büfe’nin limonatasını da içtiğimde yaşadığım şey yine çok benzerdi. Üç boy küçülmüştüm, o uzun masada bu defa doyana dek bardak bardak içiyordum.
31 Mart 2021’de İBB binasına girdiğimde annem dedi ki ‘’yukarı çıkabilseydin aynı saksının önünde yine senin fotoğrafını çekecektim’’. Ahmet İsvan ‘’İstanbul’un Halkçı Belediye Başkanı 1973 – 1977’’ sergisinin açılışı için gelmiştik. Ve o fotoğrafın arkasına annemin el yazısı ile – 24.02.1977 Ilgın belediye – notu eklenmişti. Yani annemin Ahmet İsvan’ın genel sekreterliğini yaptığı dönem! Yaşlılık zamanlarınızda yaşamınızın en gurur duyduğunuz anlarını belgeleyen bir sergide olsanız; kendinize, yaşadığınız kente ve çalışma arkadaşlarına baksanız neler hissedersiniz? İşte annem de öylesine heyecanlı ve duygusaldı. Maskelerin ardında tanıdık yüzleri aradı, kimisini buldu birlikte fotoğraf çektirdi. Beni o dönem kurulan İstanbul Halk Ekmek’in müdürü Nusret Avcı ile tanıştırdı ama elini sıkamadım.
Bir yandan annemin çift maske takıp takmadığını kontrol edip diğer yandan açılış konuşmalarını dinledim. Çok sarılmak istedim onun yerine ellerine dezenfektan sıktım. Sergide her satırı okumak istedik ancak hızlıca gezmek zorunda kaldık. Annemin daha önce belediyede çekilen fotoğrafı yoktu, sergi çıkışı ben çektim, hatıra olsun istedim. Eve döndüğümde annem sergi kataloğunun 157. sayfasında Ahmet İsvan’ın ona yazdığı teşekkür mektubunu okumamı istedi. Sesinde hazine bulmuş gibi bir sevinç tınısı vardı. Mektup 2009 yılında yazılmıştı ‘’Gözlerinizden öperim, sevgili Tezer Hanım’’ diye bitiyordu. Mektup kurabiye, limonata ve annem kokuyordu.
Ahmet İsvan’ın kişiliğinin, belediyecilik anlayışının ve hayata geçirdiği çok önemli projelerin anlatıldığı serginin ve kataloğunun günümüz siyasetini ve belediyeciliğini anlamak, o dönemi gelecek kuşaklara anlatmak ve umudu mümkün kılmak için çok önemli bir belge olduğunu düşünüyorum.
Benzer Yazılar
-
Başkalarının Acıları
15 Kasım 2023 // 0 YorumFotoğraflar: WAR REMNATS MUSEUM Ho Chi Minh – Vietnam 2011 ‘WAR REMNATS MUSEUM’ Vietnam ha...
-
Salar de Uyuni'de Tuz Gölü'nde - Bolivya
23 Aralık 2022 // 0 YorumThunupa Dağ Tanrıçası kendine eş olarak Q’osqo Dağ Tanrısını seçer. Bir kaç yıl mutlu yaşadıktan son...
-
Bolivya'da Gökkuşağı ve Wiphala Bayrağı
23 Aralık 2022 // 0 YorumYağmur ve güneşin çocuğu gökkuşağının en sevdiği aylardan, Eylül. ...
-
Venedik Maske Festivali'nden Covid 19'a ''MASKE''
21 Aralık 2022 // 0 YorumMaske: (TDK) 1. isim Boyalı karton, kumaş veya plastikten yapılan ve başkalarınca tanınmamak için y...